9 عامل اصلی که طول عمر ما را مشخص می نمایند - وبلاگ فیروزآباد

به گزارش وبلاگ فیروزآباد، به واسطه پیشرفت های پزشکی و بهبود سبک زندگی در یک قرن گذشته طول عمر انسان به اندازه قابل توجهی افزایش یافته است. نه تنها میانه امید به زندگی از سال 1900 تا به امروز افزایش یافته است، بلکه تعداد بیشتری از افراد کهن سالی را تجربه می نمایند، که تا حدود زیادی ناشی از کاهش شدید نرخ مرگ و میر نوزادان است و توسعه دانش و تجهیزات پزشکی است.

امید به زندگی که زمانی در ایالات متحده 65 سال بود اکنون به حدود 84 سال افزایش یافته و این اندازه در ژاپن حدود 86 سال است. طبق آمارهای سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، امید به زندگی در استرالیا، کانادا و انگلستان بین 84 تا 86 سال است.

در کنفرانس بین المللی صنعت بازنشستگی که در اوایل سال 2020 در بوستون برگزار گردید، جزئیات فرایند زندگی و عوامل مؤثر بر طول عمر مورد بحث و آنالیز نهاده شد. در این کنفرانس ابزاری نو برای سنجش طول عمر ارائه شد که برای یاری به مشاوران بیمه در تخمین مدت زمان بازنشستگی افراد و با هدف برنامه ریزی اقتصادی مؤسسات بیمه ای در نظر گرفته شده است. آن ها در این کنفرانس اعلام کردند که طبق تحقیقات انجام شده مقدار امید به زندگی احتمالاً در آینده همچنان بیشتر خواهد شد، اما با سرعت کمتری نسبت به گذشته.

در کنفرانس بوستون بعلاوه چندین فاکتور ارزیابی در رابطه با مرگ و میر ارائه شد که مشخص می کردند یک فرد آیا تا سطح امید به زندگی متعارف آن جامعه زندگی می نماید یا بیشتر از آن. عوامل متعددی بر مرگ و میر تأثیر می گذارد و در برنامه ریزی های اقتصادی برای بازنشستگی از اهمیت ویژه ای برخوردارند.

در ادامه این مقاله از وبلاگ فیروزآباد مگ 9 عامل محیطی و مرتبط با سلامت که در کنفرانس فوق ارائه شد و طول عمر انسان را مشخص می نمایند مورد بحث و آنالیز نهاده شده اند. برای آشنایی با این عوامل با ما همراه باشید.

تعریف طول عمر و امید به زندگی

اصطلاح طول عمر گاهی اوقات به اسم مترادف امید به زندگی استفاده می گردد. با این حال، اصطلاح طول عمر گاهی اوقات در ارجاع سن افراد کهن سال یک جامعه به کار برده می گردد، در حالی که امید به زندگی یک اصطلاح آماری است که به میانگین طول عمر کل اعضای یک جامعه اشاره دارد.

امید به زندگی در بدو تولد در طی قرن گذشته به دلیل عوامل مختلفی از جمله کاهش مرگ و میر نوزادان، افزایش سطح استانداردهای زندگی، بهبود سبک زندگی و آموزش و بعلاوه پیشرفت در زمینه بهداشت و پزشکی، به سرعت افزایش یافته است.

توسعه اقتصادی و بهبود بعضی شرایط محیطی (به اسم مثال در بسیاری از منطقه ها شهری)، بهبود سبک زندگی، پیشرفت در زمینه بهداشت و درمان و پزشکی، از جمله کاهش مرگ و میر نوزادان، منجر به افزایش مداوم امید به زندگی هنگام تولد در طول قرن گذشته شده است.

از عوامل مهم در مشخص مقدار امید به زندگی افراد می توان به جنسیت، ژنتیک، دسترسی به مراقبت های پزشکی، بهداشت، رژیم غذایی و تغذیه، ورزش، سبک زندگی و مقدار برخورد با جرم و جرائم اشاره نمود.

مطالعات انجام شده نشان می دهد که طول عمر بر اساس دو عامل اصلی، ژنتیک و انتخاب سبک زندگی مشخص می گردد.

مطالعات انجام شده بر روی دوقلوها نشان می دهد که تقریباً 20-30٪ از طول عمر یک فرد مربوط به ژنتیک او است، بقیه طول عمر او به رفتارهای فردی و عوامل محیطی او که می تواند تغییر کند، بستگی دارد.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده که سبک زندگی تقریباً هیچ تأثیری در سلامتی و طول عمر افراد بعد از 80 سالگی ندارد و تقریباً همه چیز در سنین بالا به عوامل ژنتیکی بستگی دارد.

چرا زنان بیشتر از مردان عمر می نمایند؟

به طور معمول زنان بیش از مردان زندگی می نمایند و این مسأله در زمان های قبل از ظهور عصر صنعتی هم صادق بود.

دلایل این امر شامل جثه های کوچک تر (و در نتیجه فشار کمتر بر قلب)، سیستم ایمنی قوی تر (به این خاطر که تستسترون در بدن مردان به اسم یک سرکوب نماینده سیستم ایمنی عمل می نماید) و اینکه زنان تمایل کمتری به انجام فعالیت های جسمی خطرناک دارند.

بعلاوه یک نظریه مطرح شده است که طول عمر بیشتر زنان یک دلیل تکاملی هم دارد و آن مراقبت از نوه ها و نتیجه ها است.

در ادامه به آنالیز 9 عاملی که طول عمر انسان را مشخص می نمایند، می پردازیم:

1. جنسیت

طبق تحقیقات انجام شده، مقدار مرگ و میر زنان در هر سنی کمتر از مردان است. زنان به طور میانه بیشتر از مردان عمر می نمایند.

امید به زندگی کلی مردان آمریکایی در حال حاضر 76.4 سال و این اندازه برای مردان 65 ساله، 82.9 سال است. امید به زندگی کلی زنان ایالات متحده 81.2 سال و برای زنان 65 ساله 85.5 سال است.

بعضی مطالعات این شکاف را تا حدی ناشی از رفتارهای پرخطر در مردان می دانند که ممکن است منجر به افزایش مقدار تصادفات گردد.

2. ژنتیک

به نظر می رسد که ارتباط مستقیمی بین عوامل ژنتیکی و مقدار مرگ و میر وجود دارد. بر اساس اعلام مرکز کنترل بیماری های ایالات متحده، ژنتیک می تواند در بروز 9 مورد از 10 دلیل اصلی مرگ نقش داشته باشد. 10 دلیل اصلی مرگ و میر شامل موارد زیر است:

• بیماری های قلبی
• سرطان
• بیماری مزمن تنفسی تحتانی
• تصادفات
• سکته یا بیماری عروق مغزی
• بیماری آلزایمر
• دیابت
• آنفلوانزا و ذات الریه
• بیماری کلیوی
• خودزنی یا خودکشی عمدی

3. شرایط قبل از تولد و کودکی

شرایط نامناسب در رحم، در بدو تولد و در اوایل کودکی با مقدار مرگ و میر بالاتر حتی در سنین بالا هم همراه است. محققان تأثیر شرایط اولیه کودکی را بر طول عمر مورد آنالیز قرار داده اند که شامل این موارد است: رشد کودک در محیط شهری یا محیط روستایی و مزرعه بر طول عمر او تأثیر می گذارد و بعلاوه اینکه رشد در بعضی از منطقه ها جغرافیایی با تفاوت در مقدار امید به زندگی در ارتباط است.

4. تحصیلات

سطح تحصیلات بالاتر با شرایط اقتصادی-اجتماعی بالاتر و هر دو این موارد با افزایش طول عمر مرتبط هستند.

برای کسانی که دارای مدرک لیسانس یا بالاتر هستند، امید به زندگی در سن 25 سالگی برای مردان 1.9 سال و برای زنان 2.8 سال افزایش یافته است. به طور میانه، یک مرد 25 ساله و بدون دیپلم دبیرستان، امید به زندگی اش 9 سال کمتر از مردی با مدرک لیسانس یا مدارک بالاتر است. زنانی که صرفاً دیپلم دبیرستان دارند هم امید به زندگی شان 8.6 سال کمتر از همتایان خود با مدرک لیسانس یا بالاتر هستند.

بر اساس داده های موجود، مقاطع تحصیلی بالاتر هم با سطح پایین تر چاقی و مصرف دخانیات کمتر ارتباط دارد که ممکن است با طول عمر بیشتر ارتباط داشته باشد.

5. شرایط اقتصادی-اجتماعی

سطح اقتصادی-اجتماعی فرد، مقدار امید به زندگی او را مشخص می نماید. شرایط اقتصادی-اجتماعی می تواند توانایی فرد در دستیابی به مراقبت های پزشکی لازم و مشارکت وی در عادات سبک زندگی سالم مانند ورزش بیشتر، مصرف کمتر سیگار و حفظ وزن متعادل را تحت تأثیر قرار دهد.

6. شرایط تأهل و طول عمر

مقدار مرگ و میر افراد متأهل کمتر از کسانی است که هرگز ازدواج ننموده اند، طلاق گرفته اند یا بیوه شده اند. مطالعات مختلف نشان می دهد که ازدواج یا روابط متعهدانه می تواند سلامت قلب را بهبود بخشد، به کاهش حس انزوا و تنهایی که می تواند بر سلامت روان تأثیر منفی بگذارد، یاری کند و افراد را به انتخاب های سالم تر مانند دیدار منظم با دکتر و ترک عادت های ناسازگار ترغیب کند.

7. قومیت / شرایط مهاجرت

محققان داده های مربوط به قومیت و سطح امید به زندگی را مورد آنالیز قرار داده اند. طبق داده های موجود، امید به زندگی در میان مردم اسپانیایی تبار (چه زن و چه مرد) بالاترین اندازه ممکن است. مقدار امید به زندگی هم از 71.7 سال برای مردان سیاه پوست غیر اسپانیایی تا 83.7 سال برای زنان اسپانیایی متغیر بود.

قومیت یا شرایط مهاجرت هم می تواند با شرایط اقتصادی-اجتماعی فرد مرتبط باشد. به نظر می رسد مقدار مرگ و میر در افراد مهاجر به دلیل تفاوت در مقدار میانه مرگ و میر بین کشور میزبان و کشور مبدأ متفاوت باشد.

8. سبک زندگی و طول عمر

از لحاظ تاریخی، عوامل مرتبط با سبک زندگی که بر مقدار مرگ و میر تأثیر می گذارد شامل رژیم غذایی ناسالم، ورزش ناکافی، مصرف دخانیات، استفاده بیش از حد از الکل، رفتارهای پرخطر، ایمنی غذا، ایمنی محل کار و ایمنی وسایل نقلیه موتوری است. امروزه، مهم ترین عامل مرتبط با سبک زندگی که بر مرگ و میر تأثیر می گذارد، چاقی است. تقریباً 5 درصد عظیم سالان بسیار چاق در نظر گرفته می شوند، در حالی که در سال 1962 حدود 1 درصد این گونه بودند. امروزه بیش از 30 درصد افراد چاق در نظر گرفته می شوند. این اندازه در سال 1962 تنها 13 درصد بود. علاوه بر این تقریباً 70 درصد عظیم سالان امروزه اضافه وزن دارند، در حالی که در سال 1962 این اندازه حدود 46 درصد بود.

9. فناوری پزشکی و طول عمر

پیشرفت در پزشکی و فناوری پزشکی تأثیر عمده ای در افزایش طول عمر داشته است. توسعه آنتی بیوتیک ها و واکسیناسیون و بعلاوه بهبود فناوری های تصویربرداری، جراحی، مراقبت های قلبی و پیوند اعضا، همگی به بالاتر رفتن میانه امید به زندگی یاری نموده اند.

آیا انسان ها در آینده بیشتر زندگی می نمایند؟

نظر پژوهشگران در خصوص طول عمر انسان در آینده این است که امید به زندگی اوایل دهه 2050 به بالای 80 سال (از 77.85 در سال 2006) برای همگان می رسد و در اواخر این دهه به اندازه 90 سال خواهد رسید و پیشرفت های عمده علمی معطوف به کاهش نرخ پیری در انسان خواهد شد، در مقابل تکنولوژی امروزی که صرفاً هدفش درمان اثرات پیری است. با این حال، افزایش مقدار بیماری های مرتبط با سبک زندگی، مانند چاقی، دیابت، فشار خون بالا و بیماری های قلبی، ممکن است این فرایند سعودی افزایش سطح امید به زندگی در کشورهای پیشرفته را به شدت کند یا معکوس کند.

بعضی معتقدند که فناوری نانو مولکولی طول عمر انسان را به مقدار بسیار زیادی افزایش خواهد داد. اگر بتوان با این فناوری ها مقدار افزایش طول عمر را به سطح دوازده ماه در سال رساند، آن وقت می توان از آن به اسم جاودانگی بیولوژیکی مؤثر نام برد که هدفش رساندن انسان به جاودانگی است.

منبع: ThinkAdvisor, Disabled World