بی میلی ترامپ برای تمدید استارت نو با روس ها - وبلاگ فیروزآباد

به گزارش وبلاگ فیروزآباد، اظهارات سفیر روسیه در آمریکا در مورد عدم تمایل واشنگتن به تمدید پیمان استارت نو نشان می دهد که این معاهده بین المللی نیز به سرنوشت معاهداتی همچون توافق آب و هوایی پاریس دچار می شود.

به گزارش گروه دیگر رسانه های وبلاگ فیروزآباد، تا کنون خبرها، نقل قول ها و گزارش های زیادی درباره اینکه ادامه حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید برای امنیت آمریکا مضر است منتشر شده اما نگاهی دقیق تر به عملکرد رئیس جمهور ایالت متحده نشان می دهد که حضور این فرد در راس کار نه تنها برای آمریکا بلکه برای امنیت بین الملل نیز مضر است.

خروج از معاهدات و توافقنامه های بین المللی رفته رفته به رویه مرسوم دولت آمریکا تحت رهبری دونالد ترامپ تبدیل می شود و این در حالی است که برای متولد شدن هر یک از این معاهدات ماه ها و بلکه سال ها زمان صرف شده است.

معاهده آب و هوایی پاریس، برجام، پیمان آسمان های باز، پیمان موشکی INF (منع تولید موشک های هسته ای میانبرد)، و… و اکنون پیمان استارت نو.

خروج از این توافقات مهم بین المللی در حالی انجام می شوند که هر یک از آنها در ظاهر برای تبدیل دنیا به فضایی امن تر به امضا رسیده و نتیجه ابتدایی خروج از آنها حرکت به سمت هرج و مرج و حاکم شدن قانون جنگل در دنیا است.

در همین رابطه آناتولی آنتونوف (Anatoly Antonov) سفیر روسیه در آمریکا روز شنبه 24 خرداد بیان نمود: در حالی که تنها چند ماه از عمر پیمان کاهش تسلیحات راهبردی (میان مسکو- واشنگتن) باقی مانده است، هیچ نشانه مثبتی از سوی ایالات متحده درباره تمدید این پیمان وجود ندارد.

سفیر روسیه در آمریکا افزود: ما می بینیم که امروزه عملاً هیچ معماری امنیتی (در دنیا) وجود ندارد. عمر این پیمان هم تا چند ماه دیگر به اتمام می رسد. من کاملاً بدبین هستم؛ زیرا تا به امروز هیچ نشانه مثبتی در این زمینه ندیدم.

پیمان استارت نو چیست؟

معاهده استارت نو به منظور کاهش تسلیحات هسته ای میان آمریکا و روسیه در تاریخ 8 آوریل 2010 منعقد شد. طبق این پیمان تعداد موشک های بالستیکی قاره پیمای هرکدام از دو طرف در زیردریایی ها و بمب افکن های سنگین نباید از 700 ففرایند بیشتر باشد. همچنین در این پیمان در نظر گرفته شده که در هر یک از زرادخانه های هسته ای روسیه و ایالات متحده آمریکا، تعداد کلاهک های هسته ای از 2200 به 1550 و تعداد سیستم های حامل از 1600 به 800 کاهش یابد.

این پیمان در آوریل سال 2010 توسط باراک اوباما و دمیتری مدودف، رؤسای جمهور وقت ایالات متحده آمریکا و روسیه در پراگ به امضا رسید.

این پیمان در فوریه سال آینده به پایان می رسد و تلاش های روسیه برای متقاعد ساختن آمریکا برای آغاز مذاکرات جهت تمدید آن تا کنون بی نتیجه مانده است.

بهانه ای برای عدم تمدید

دونالد ترامپ اصرار دارد در نسخه جدید پیمان استارت، علاوه بر روسیه، چین را هم دخیل کند اما پکن می گوید زرادخانه کوچکش جنبه دفاعی دارد و تهدیدی برای دیگر کشورها تلقی نمی شود.

به گفته ولادیمیر کوزین از کارشناسان نظامی روسیه، آمریکا تلاش خواهد کرد درخواست پیوستن چین به پیمان استارت نو را مطرح کند و با در نظر داشتم عدم تمایل پکن برای این کار خروج خود از این پیمان پس از فوریه 2021 را توجیه کنند.

در همین رابطه آمریکا فشار سیاسی خود بر چین را ادامه می دهد. برای مثال اخیراً یک مقام بلندپایه دولت ترامپ در این باره گفت: نوبت آن است که چین نقش خود را به عنوان یک بازیگر بین المللی مسئول ثابت کند.

گفتنی است اگرچه زرادخانه های هسته ای چین به پای روسیه و آمریکا نمی رسد؛ اما قدرت یابی نظامی پکن در آسیا-پاسیفیک اخطاری برای واشنگتن تلقی می شود.

علاوه بر موضوع چین، چندی قبل فرستاده ویژه رئیس جمهور ایالات متحده در زمینه کنترل تسلیحات در مصاحبه با واشنگتن تایمز بیان نمود پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک تهاجمی (استارت نو) با روسیه باید شامل سیستم های جدید تسلیحاتی شود.

اشاره کننده آمریکا به موشک های بین قاره ای جدید سرمت و موشک هایپرسونیک آوانگارد و همچنین سیستم موشکی هایپرسونیک کینژال، موشک کروز پیشرفته قاره پیمای بوروستنیک و یک وسیله زیردریایی بدون سرنشین با امکان تجهیز به سلاح های هسته ای است.

مارشال بیلینگسلیا، فرستاده ویژه رئیس جمهور آمریکا، گفته است که ما نمی خواهیم چیزی را از قرارداد حذف کرده یا سیستم های تسلیحاتی را مستثنی کنیم. آنها باید دور این پنج برنامه جدید را خط کشیده و دور بیندازند.

مشخص است که طرح اضافه شدن موارد جدید به پیمان استارت با واکنش روسیه و به احتمال زیاد مخالفت این کشور همراه خواهد شد و این می تواند بهانه ای برای خروج آمریکا از پیمان استارت باشد.

چرا آمریکا مایل به تمدید استارت نو نیست؟

اینکه چرا آمریکا تمایلی به تمدید این پیمان ندارد دلایل متعددی دارد که اصلی ترین نکته آن به تفکرات رئیس جمهور فعلی آن در مورد تسلط بر دنیا و توسعه صنعت جنگ افزارهای ساخت آمریکاست. در حقیقت پیمان روسیه و آمریکا درباره کاهش تسلیحات استراتژیک تهاجمی (استارت نو) مانع آن است که واشنگتن انواع جدید تسلیحات موشکی و هسته ای را بسازد و به نظر می رسد دلیل پشت پرده عدم تمایل آمریکا برای تمدید استارت نو همین موضوع باشد.

در این رابطه گزارش ژانویه 2019 دفتر بودجه کنگره برآورد کرده است که برنامه های فعلی دولت ترامپ برای به روزرسانی نیروی راهبردی 494 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و این هزینه ها قطعاً افزایش خواهند یافت. دامنه و میزان برنامه نوسازی راهبردی آمریکا با استارت نو ارتباط تنگاتنگی دارد به طوری که اگر محدودیت های قدرت راهبردی روسیه از بین برود، آمریکا باید بودجه نوسازی راهبردی خود را افزایش دهد تا در برابر قدرت بزرگ هسته ای روسیه بازدارندگی ایجاد کند.

در همین رابطه ولادیمیر کوزین کارشناس نظامی روس می گوید: آمریکایی ها برای ایجاد سیستم سه گانه تسلیحات هسته ای استراتژیک متشکل از موشک های بالستیک قاره پیما، موشک های بالستیک زیردریایی و بمب افکن های استراتژیک تدارک می بینند که سیستم اصولاً نوین از لحاظ کیفیت و ثمربخشی خواهد بود.

کنستانتین کاساچف رئیس کمیته امور بین الملل شورای فدراسیون روسیه، نیز می گوید: آمریکا به دنبال توازن قوا نیست، بلکه در پی فزونی نظامی یک جانبه است. اگر کسی زمانی تصمیم به از بین بردن پیمان بگیرد، دلیلش تنها یک چیز می تواند باشد: آمریکایی ها می خواهند نقض تعهدات خود نسبت به سایر توافق نامه ها را از چشم شرکا و رقبای خود پنهان کنند. آمریکایی ها به صورت خیلی واضح برای دست یابی به فزونی نظامی شرط بندی می کنند. هر پیمانی در حوزه خلع سلاح، به منظور برقراری توازن قوا است. به همین خاطر آمریکایی ها به دنبال توازن قوا نیستند و فزونی نظامی یک جانبه را دنبال می کنند. به همین دلیل هم پیمان های موشک های ضد بالستیک و پیمان منع موشک های هسته ای میانبرد از بین رفتند و پیمان استارت نو نیز به همین دلیل ممکن است از بین برود.

استارت نو در جهت توافقنامه های لغو شده

رویکردی که آمریکا در مورد پیمان استارت نو در پیش گرفته نشان می دهد که این توافق نیز به احتمال زیاد به سرنوشت سایر توافقنامه های بین المللی که آمریکا از آنها خارج شده دچار می شود.

در همین رابطه ماریا زاخارووا سخنگوی وزارت خارجه روسیه، با اشاره به پیمان هایی که آمریکا در سه سال گذشته از آن خارج شده است، گفت: آمریکا از پیمان هایی خارج شده است که ثبات استراتژیک و چارچوب قانونی فعالیت ها و اقدامات دولت ها را مشخص می کرد. اکنون تنها پیمان استارت نو باقی مانده است، که اعتبار آن سال آینده به پایان می رسد. برای ما هم این پرسش ایجاد شده است که چرا آمریکا دست به چنین کاری می زند، مقامات واشنگتن باید توضیح دهند که چرا خود را متمایز از دیگران در انجام قوانین و توافقات بین المللی می دانند.

سرگئی ریابکوف معاون وزیر خارجه روسیه، نیز در این رابطه می گوید: روشن نیست که آیا ایالات متحده آمریکا آماده است تا توافقنامه حفظ شود، یا خیر. با تمدید توافقنامه، می توان این سیستم خطرناک برای نابودی جمعی را بازهم برای مدت پنج سال و یا برای یک زمان کوتاه تر محدود کرد.

ریابکوف در اعتراض به بهانه جویی های آمریکا افزود: متاسفانه تنها چیزی که از طرف آمریکایی می شنویم این است که فرضیه و احتمال تمدید پیمان همچنان تحت بررسی است و در این حین، تغییر شرایط در مقایسه با 10 سال پیش که نیواستارت امضا شد هم در نظر گرفته می شود.

اما سرگئی ناریشکین رئیس آژانس اطلاعات خارجی روسیه گفت: پیمان استارت جدید در مورد سلاح های هسته ای به سرنوشت پیمان INF دچار می شود.

دوره پیمان INF در فوریه سال جاری به پایان رسید و به دنبال آن آمریکا از این پیمان خارج شد.

از سوی دیگر میخائیل اولیانوف کننده روسیه در سازمان های بین المللی در وین از جمله آژانس بین المللی انرژی اتمی بیان نمود: آمریکا به تعهدات خود در عرصه عدم اشاعه سلاح های کشتار جمعی پایبند نیست. بدون هر گونه تبلیغات می توان گفت که آمریکا به تعهدات خود در عرصه عدم اشاعه در مورد محدوده عاری از سلاح های کشتار جمعی در خاورمیانه عمل نمی کند.

این اظهارات مقامات روسی نشان می دهد که احتمال خروج آمریکا از استارت نو، موضوعی واقع بینانه است و کاخ سفید برای ارضای امیال زودگذر خود و رسیدن به منافع نظامی و اقتصادی این پیمان مهم را نیز قربانی هوس های زودگذر خود کرده و بعد از چندی مجدداً بر لزوم رسیدن به توافقی جدید با روسیه پافشاری خواهند کرد.

اما با توجه به اینکه با پایان یافتن عمر این پیمان، علاوه بر روسیه و آمریکا سایر کشورها نیز به دنبال حجیم تر کردن زرادخانه های هسته ای خود می فرایند، فوریه 2021 را می توان به نوعی آغاز مسابقه تسلیحات هسته ای در دنیا دانست.